Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin aliud quid voles, postea. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Duo Reges: constructio interrete.

Sullae consulatum?: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Certe non potest.: Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis?

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Corporis igitur nostri partes totaque figura et forma et
statura quam apta ad naturam sit, apparet, neque est dubium,
quin frons, oculi, aures et reliquae partes quales propriae
sint hominis intellegatur.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda,
curiosorum.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;