Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Bork Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Duo Reges: constructio interrete. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed nimis multa. At multis se probavit.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Itaque ab iis constitutio illa prima naturae, a qua tu, quoque ordiebare, his prope verbis exponitur: Omnis natura vult esse conservatrix sui, ut et salva sit et in genere conservetur suo.

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Optime, inquam. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Ita prorsus, inquam;

A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse
venissem.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Etiam beatissimum?: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.