Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Sed fortuna fortis; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Immo alio genere; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Pauca mutat vel plura sane; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Quae si a vobis talia dicerentur, qualibus Caius Marius uti poterat, ut expulsus, egens, in palude demersus tropaeorum recordatione levaret dolorem suum, audirem et plane probarem.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ut pulsi recurrant? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Haeret in salebra.: Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Sed fortuna fortis;: Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum
velit esse in genere isto voluptatis?

Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem
facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis,
tolerabilem.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Erit enim mecum, si tecum erit.
Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.