Quis istud possit, inquit, negare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Haeret in salebra. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Duo Reges: constructio interrete.

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid est enim aliud esse versutum? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec dicuntur inconstantissime. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quae cum dixisset, finem ille. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Quid adiuvas?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Peccata paria.

Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Ille incendat?

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Quare conare, quaeso.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere
dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere
non potes.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens,
sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

• At certe gravius.
• Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
• At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
• Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
• Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
• Nam quid possumus facere melius?

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

1. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
2. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;