Summae mihi videtur inscitiae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Bork: Falli igitur possumus.
Bork: Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Quonam, inquit, modo?: Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Duo Reges: constructio interrete. Quis enim redargueret? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed ad rem redeamus; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Teneamus enim illud necesse est, cum consequens aliquod
falsum sit, illud, cuius id consequens sit, non posse esse
verum.

Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile
explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis
parendum non est.

Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda.

Non laboro, inquit, de nomine.
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.