Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Hos contra singulos dici est melius. Duo Reges: constructio interrete.
An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Torquatus, is qui consul cum Cn. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
- Bork
- Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
- Immo alio genere;
- Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
- Quo tandem modo?
- Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
- Praeteritis, inquit, gaudeo.
- Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
- Quo tandem modo?
- Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
- An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
- Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
- Mihi enim satis est, ipsis non satis.
- Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Cur iustitia laudatur? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
- Quis Aristidem non mortuum diligit?
- Inquit, dasne adolescenti veniam?
- Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat. Scis enim me quodam tempore Metapontum venisse tecum neque ad hospitem ante devertisse, quam Pythagorae ipsum illum locum, ubi vitam ediderat, sedemque viderim.