Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Itaque his sapiens semper vacabit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Summus dolor plures dies manere non potest? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Duo Reges: constructio interrete. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Sullae consulatum?: Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
Bork: Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Quis enim redargueret?: Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Cum efficere non possit ut cuiquam, qui ipse sibi notus sit,
hoc est qui suam naturam sensumque perspexerit, vacuitas
doloris et voluptas idem esse videatur.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Ut aliquid scire se gaudeant?
Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Hoc simile tandem est?
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Dat enim intervalla et relaxat. Sed nimis multa. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.