Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Duo Reges: constructio interrete. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Sed plane dicit quod intellegit.
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Deinde dolorem quem maximum? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quid iudicant sensus? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Hoc non est positum in nostra actione. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Aut, si nihil malum, nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, pravum, flagitiosum, foedum-ut hoc quoque pluribus nominibus insigne faciamus-, quid praeterea dices esse fugiendum?

Respondeat totidem verbis.: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Haeret in salebra.: Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur.

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum
esse et suis voluptatibus?

De illis, cum volemus.