Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Duo Reges: constructio interrete. Beatus sibi videtur esse moriens. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

• Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
• Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
• Minime vero, inquit ille, consentit.
• Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Cur, nisi quod turpis oratio est? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Non igitur bene. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Omnis enim est natura diligens sui. Disserendi artem nullam habuit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Qui convenit?

Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Cur iustitia laudatur?

Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Tu quidem reddes;

Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

ALIO MODO.

De hominibus dici non necesse est.

1. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
2. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
3. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
4. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
5. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione
dignum amaverunt.

Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est
aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;