Quare ad ea primum, si videtur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Tubulo putas dicere? Eademne, quae restincta siti? Eaedem res maneant alio modo. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit,
cum dolorem summum malum esse dixerit.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Sed quid sentiat, non videtis.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Duo Reges: constructio interrete. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Efficiens dici potest.: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Tubulo putas dicere?: Quid censes in Latino fore?
Bork: Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Haec dicuntur inconstantissime.: Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.