Suo genere perveniant ad extremum;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum dixisset, finem ille. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Conferam avum tuum Drusum cum C. Omnia peccata paria dicitis. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
- Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
- Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
- Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
- Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
- Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.
- Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
- Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
- Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid de Platone aut de Democrito loquar?
- Quonam modo?
- Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
- Quid de Pythagora?
- Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
- Etiam beatissimum?
- Inde igitur, inquit, ordiendum est.
- Restatis igitur vos;
- Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Haeret in salebra. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.
Illi igitur antiqui non tam acute optabiliorem illam vitam putant, praestantiorem, beatiorem, Stoici autem tantum modo praeponendam in seligendo, non quo beatior ea vita sit, sed quod ad naturam accommodatior.
Lege laudationes, Torquate, non eorum, qui sunt ab Homero laudati, non Cyri, non Agesilai, non Aristidi aut Themistocli, non Philippi aut Alexandri, lege nostrorum hominum, lege vestrae familiae; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.