Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Duo Reges: constructio interrete. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Minime vero, inquit ille, consentit.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Hoc est non dividere, sed frangere. Quod cum dixissent, ille contra. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Dat enim intervalla et relaxat. Bork

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Confecta res esset. Bork Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas nesciat,
aut qui, quo magis id intellegat, definitionem aliquam
desideret?

Sed quae tandem ista ratio est?

Bork: Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Bork: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Bork: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Numquam facies.: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Bork