Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Minime vero, inquit ille, consentit.

Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Duo Reges: constructio interrete. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam.
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a
superioribus, verbis illi commodius utantur?

Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam
gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam
putem.

Numquam facies.: Omnis enim est natura diligens sui.
ALIO MODO.: Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Bork: Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.
Hic ambiguo ludimur.: Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.