Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo Reges: constructio interrete. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Sed fortuna fortis; Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Erit enim mecum, si tecum erit.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere
curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad
cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Sint modo partes vitae beatae.

Quid de Pythagora?: Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Bork: Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Si longus, levis;: Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.
Bork: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Bork: Si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut vires, valitudo, velocitas, pulchritudo, quid tandem in animis censes?