Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quis est tam dissimile homini. Duo Reges: constructio interrete. Oratio me istius philosophi non offendit; Laboro autem non sine causa; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sed haec in pueris; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Bork

At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Quibus rebus intellegitur nec timiditatem ignaviamque vituperari nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, sed illas reici, quia dolorem pariant, has optari, quia voluptatem.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Deinde dolorem quem maximum?: Que Manilium, ab iisque M.
Tenent mordicus.: Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Bork: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Bork: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Bork: Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus?
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.