Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Falli igitur possumus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Tum mihi Piso: Quid ergo?

Quae quod Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo, ut inter optime valere et gravissime aegrotare nihil prorsus dicerent interesse, recte iam pridem contra eos desitum est disputari.

Quibus ego vehementer assentior.
Non igitur bene.
Cum autem assumpta ratío est, tanto in dominatu locatur, ut omnia illa prima naturae hulus tutelae subiciantur.
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Simus igitur contenti his.

Proclivi currit oratio.: Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Age sane, inquam.: Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Quonam modo?: Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Idemne, quod iucunde?: Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Tria genera bonorum;: Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Nunc agendum est subtilius.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus
et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia
dederimus;

Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam
esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Scrupulum, inquam, abeunti;