Cave putes quicquam esse verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Proclivi currit oratio. Non laboro, inquit, de nomine. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ubi ut eam caperet aut quando? Duo Reges: constructio interrete. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Nunc vides, quid faciat.
Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures,
aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine
corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam
appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

Omnibus enim artibus volumus attributam esse eam, quae
communis appellatur prudentia, quam omnes, qui cuique
artificio praesunt, debent habere.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Age sane, inquam. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Bork: Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Qui convenit?: Ego autem tibi, Piso, assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus.
Bork: Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Quid Zeno?: Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.