Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Duo Reges: constructio interrete.

Dum enim in una virtute sic omnia esse voluerunt, ut eam
rerum selectione expoliarent nec ei quicquam, aut unde
oriretur, darent, aut ubi niteretur, virtutem ipsam, quam
amplexabantur, sustulerunt.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam
sempiternam?

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Tria genera bonorum; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Vide, quaeso, rectumne sit.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam, fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.

Tubulo putas dicere?: Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
At coluit ipse amicitias.: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Bork: Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Id mihi magnum videtur.