Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Duo Reges: constructio interrete. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite
levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt
beati.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Et tamen puto concedi nobis oportere ut Graeco verbo utamur, si quando minus occurret Latinum, ne hoc ephippiis et acratophoris potius quam proegmenis et apoproegmenis concedatur;

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?
An eiusdem modi?
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Istic sum, inquit.: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Bork: Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Itaque fecimus.: In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Etiam beatissimum?: Age, inquies, ista parva sunt.