Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut pulsi recurrant? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Duo Reges: constructio interrete. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Scrupulum, inquam, abeunti; Bork

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et
praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque
inpendentis torquet timor?

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Sed ille, ut dixi, vitiose.
Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Tu quidem reddes; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Quid ergo?: Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Bork: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Bork: Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Bork: Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Quod quidem nobis non saepe contingit.
A mene tu?
Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia peccata paria;
Haec videlicet est correctio philosophiae veteris et emendatio, quae omnino aditum habere nullum potest in urbem, in forum, in curiam.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Esse enim, nisi eris, non potes. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.