Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Frater et T. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est.

Nihil sane.: Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Bork: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Bork: Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.
Sed nimis multa.: Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
Bork: An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Tuum credibile?: Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus
etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem
abeunt, qui venerant.

In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia
deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ita prorsus, inquam; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.