Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Duo Reges: constructio interrete. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. At, si voluptas esset bonum, desideraret. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

De qua Epicurus quidem ita dicit, omnium rerum, quas ad
beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse maius
amicitia, nihil uberius, nihil iucundius.

Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit
quid iis faciendum sit aut non faciendum?

De quibus cupio scire quid sentias.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quid de Pythagora? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quid nunc honeste dicit?

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Non igitur bene.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quis istud, quaeso, nesciebat? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Hic nihil fuit, quod quaereremus.

Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Non igitur bene.: Sed quid sentiat, non videtis.
Quonam modo?: Bork
Facete M.: Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.