Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Duo Reges: constructio interrete. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quod quidem nobis non saepe contingit. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice
disputare?

Sed alii dolore moventur, alii cupiditate, iracundia etiam
multi effetuntur et, cum in mala scientes inruunt, tum se
optime sibi consulere arbitrantur.

Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Sin aliud quid voles, postea.
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Itaque contra est, ac dicitis; Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Odium autem et invidiam facile vitabis. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Cur post Tarentum ad Archytam?
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Tum mihi Piso: Quid ergo? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Bork: Que Manilium, ab iisque M.
Quis negat?: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Audeo dicere, inquit.: Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Nos commodius agimus.: Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?