Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Duo Reges: constructio interrete. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Si longus, levis dictata sunt. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Ea enim omnia, quae illi bona dicerent, praeposita esse, non
bona, itemque illa, quae in corpore excellerent, stulte
antiquos dixisse per se esse expetenda;

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat,
consentaneum sit dicere.

Bork Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Bork: Bork
Haec dicuntur inconstantissime.: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Tubulo putas dicere?: Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Bork: Non semper, inquam;

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari.

Haec dicuntur inconstantissime.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Prioris generis est docilitas, memoria; Eaedem res maneant alio modo. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Oratio me istius philosophi non offendit; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quae duo sunt, unum facit.

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Ego vero isti, inquam, permitto.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Non laboro, inquit, de nomine.