Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Cur haec eadem Democritus? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Bork Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Duo Reges: constructio interrete.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Rationis enim perfectio est virtus;

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Quaerimus enim finem bonorum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non
contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Falli igitur possumus.: Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
Quis negat?: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Bork: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sed haec nihil sane ad rem; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.