Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Istic sum, inquit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quae contraria sunt his, malane? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Istic sum, inquit.

Ad eos igitur converte te, quaeso.
Ad eos igitur converte te, quaeso.
Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Falli igitur possumus.: Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;

Quae cum dixisset, finem ille. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Eam stabilem appellas.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses! erat enim, si cuiusquam, certe tuum nihil praeter virtutem in bonis ducere.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.